Էլի ռուսնե՞րն են մեղավոր դուրս գալու

Առաջին ընթերցմամբ Ռուսաստանի խորհրդարան՝ Պետդումա է մտցվել օրենսդրական նախագիծ, որի նպատակն է հեշտացնել ու արագացնել Ռուսաստանի քաղաքացիություն ստանալու ընթացակարգը: Հիմնական չափանիշները կլինեն անձի` ռուսաց լեզվի իմացությունը (для носителей русского языка), այն տարածքում ծնված լինելու փաստը, որը երբևէ մտել է Խորհրդային Միության և նույնիսկ Ռուսական կայսրության կազմի մեջ: Այս մասին Պետդումայի փոխնախագահի արած հայտարարությունից հետո անմիջապես նախագիծը բուռն քննարկումների առարկա դարձավ: Գումարվեց նաև այն պարագան, որ նախագահ Վլադիմիր Պուտինը «ՌԴ քաղաքացիության մասին» օրենքում փոփոխություններ մտցնելու հանձնարարություն էր տվել դեռևս 2012 թվականին: Թե ինչու էր հայերիս քաջ ծանոթ Կոնստանտին Զատուլինի գլխավորած պատգամավորական խումբը հենց այս օրերին հիշել նախագահի ցուցման մասին, կարելի է միայն ենթադրել:

Վերջին ժամանակներս Ռուսաստանում շատ է խոսվում այն թեմայի շուրջ, որ երկրի հատկապես սիբիրյան ու հեռավորարևելյան ահռելի տարածաշրջաններ կամ խիստ սակավ են բնակեցված, կամ էլ պարզապես անմարդաբնակ են: Քիչ չեն նաև, այսպես կոչված, դեպրեսիվ տարածքները, որտեղ աշխատուժի ու տարբեր մասնագետների սուր պահանջ է զգացվում: Նորերս նույնիսկ օրենք ընդունվեց Ռուսաստանի ցանկացած, այո, ցանկացած, քաղաքացու Հեռավոր Արևելքում հողատարածք տրամադրելու մասին: Ակնհայտ է, որ առաջադրված օրենսդրական փոփոխությունները ևս առնչվում են այդ խնդիրներին:

Ներկա նախաձեռնությունը հակասական տրամադրություններ առաջացրեց ռուսաստանյան հասարակության շրջանում: Մի կողմից` ողջունվում է, որ առանց ներկա բազմաթիվ բյուրոկրատական քաշքշուկների հայրենի քաղաքացիություն կստանան նախկին խորհրդային հանրապետություններում բնակվող միլիոնավոր ռուս մարդիկ: Եվ ոչ միայն ռուս: Ռուսաստանում հերթի են կանգնել մոտ 4 միլիոն ուկրաինացիներ: Բայց և, մյուս կողմից, կասկած չի կարող հարուցել, որ այս օրենսդրական «դյուրացումներից» անմիջապես կօգտվեն Ռուսաստանը հեղեղած միջինասիացի միլիոնավոր գաստարբայտերները, ինչը, ռուս փորձագետներից մեկի պատկերավոր արտահայտությամբ, Ռուսաստանում զարկ կհաղորդի… մզկիթաշինությանը: Այս վերջինները, անշուշտ, չեն էլ հրաժարվի իրենց ազգային քաղաքացիությունից, քանզի ռուսաստանյան օրենսդրությամբ թույլատրված է երկքաղաքացիությունը:

Իհարկե, խորհրդարանական ընթերցումների ընթացքում շատ հարցեր կառաջանան, ու կպահանջվեն շտկումներ, սակայն, ընդհանուր առմամբ, կպահպանվեն քաղաքացիության ստացման «հեշտացման ու արագացման» միտումները: Ռուսաստանն իրոք կարիք ունի աշխատուժի:

Սակայն եկեք խոսենք մեր «ոչխարների» մասին: Ցավոք, կարելի է կանխատեսել, որ քաղաքացիության ստացման այս կամ այն դյուրացված տարբերակը Հայաստանում կխթանի արտագաղթը: Նախ, հազարավոր հայաստանցիներ ժամանակավորապես արդեն ապրում և աշխատում են Ռուսաստանում, և այդ երկրի լիարժեք քաղաքացի դառնալու պարագան նրանց լրիվ կկտրի հայրենիքից: Երկնքից իջած հրաշք կլինի դա նաև հազարավոր «խոպանչիների» համար: Երևույթը կսնուցի նաև ներհայաստանյան համատարած դժգոհության մթնոլորտը: Պարադոքսալ բան. ինչքան Հայաստանում իշխանությունները խթանում են հակառուսական տրամադրությունները` իրենց վրայից հասարակության ուշադրությունը շեղելու համար, այնքան ավելանում է արագաղթը հենց դեպի Ռուսաստան՝ այդ մերժելի երկիր:

Ընդդիմադիր քաղաքական գործիչ Արամ Մանուկյանը, նկատի ունենալով Ազգային վիճակագրական ծառայության տվյալները, որոնց համաձայն միայն Սերժ Սարգսյանի նախագահության ինը տարիներին մոտ 300 հազար հայաստանցի է արտագաղթել, և որ 1916 թվականի ցուցանիշը՝ մոտ 50 հազար մարդ, ամենամեծն է 2001 թվականից ի վեր, միտինգներից մեկում հայտարարեց, որ եթե այս կործանիչ միտումը շարունակվի, ապա Հայաստանը աշխարհի երեսից կվերանա 20 տարի հետո: Իսկ Հայաստանում որևէ մեկը կասկածո՞ւմ է, որ հանրապետական կուսակցության 20-ամյա «հաղթարշավը» կշարունակվի:
Պետք չէ միայն կրկնել այն տխմար շաբլոնը, թե Ռուսաստանը կանխամտածված ու նենգաբարո դատարկում է Հայաստանը, որ իր հերթական քայլով էապես կնպաստի այդ գործընթացի զարգացմանը և այլն: Ամեն ինչի պատճառը փնտրենք մեր, ոչ թե ուրիշների մեջ: Եթե ռուսները գերազանցապես մտածում են իրենց ազգային շահերի մասին, ապա դա նրանց միայն պատիվ է բերում:

Ռուբեն ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆ
Մոսկվա

Հեղինակի նյութեր

• «Ճղճղոցը» լռեցրին
• Քա­ղա­քա­կա­նու­թ­յու­նը երկ­րորդ հնա­գույն մաս­նա­գի­տու­թ­յունն է
• Հեշտ է ա­սել` ա­նուղ­ղե­լի ռու­սա­սեր­ներ են
• Խո­պան­չիու­թ­յու­նը դար­ձել է ապ­րե­լա­կերպ, սո­վո­րու­թ­յուն, կեն­ցաղ
• Երբ խոս­քը մի­լիար­դա­վոր դո­լար­նե­րի մա­սին է, մեծ տե­րու­թ­յուն­նե­րը գոր­ծում են ա­նո­ղոք
• Ոչ էն է մի բան, ո՛չ էլ` էս
• Եթե գլուխ չես հա­նում սե­փա­կան ղե­կա­վար­նե­րից
• Կո­րո­նա­վի­րու­սա­յին աշ­խար­հա­փո­փո­խու­թ­յուն
• Ամեն ժո­ղո­վուրդ ար­ժա­նի է իր ղե­կա­վա­րին
• Ա՜խ այդ անշ­նոր­հա­կալ ռուս­նե­րը
• Հույս-հարց-պա­հան­ջը ար­դեն դառ­նում է ինք­նան­վաս­տա­ցու­ցիչ
• Ներ­վեց... թմ­րա­մաք­սա­նեն­գը, բայց նա հրեա էր
• Գլխա­վոր կռ­վախն­ձո­րը կդառ­նա Ղա­րա­բա­ղը
• «Ի՜նչ հայ, հրեա է» («Հրեա­նե­րից պր­ծանք, ան­ցանք հա­յե­րին»)
• Քսան տա­րի նույն դեմ­քին են նա­յում
• Պու­տի­նի, լե­հե­րի և հրեա­նե­րի մա­սին
• Հա­յաս­տա­նը կա­րիք ու­նի փոր­ձա­ռու­թ­յան
• Չտես­նե­լու չտանք, թե վեր­ջերս Շոյ­գու­յին ինչ շու­քով ըն­դու­նե­ցին Բաք­վում
• Երբ ան­գամ մեկ ըն­տա­նիքն է դառ­նում հո­գա­ծու­թ­յան ա­ռար­կա
• Ինչով են զբաղ­ված եվ­րո­պա­ցի­նե­րը

Մեկնաբանություններ